Optimistisch vertrekken we uit Engeland. Matsya volgetankt met diesel en water: we zijn er klaar voor om Frankrijk ‘links te laten liggen’ en naar Spanje te gaan! Het is voor deze reis onze eerste lange oversteek met meerdere nachten dus best spannend hoe het zal gaan.
Bij vertrek hebben we een redelijk windje uit het oosten dus we worden spoedig het kanaal uitgeblazen. Eenmaal op het open water van de Noord Atlantische Oceaan kijken we elkaar eens aan: ‘Had jij gedacht dat er zo’n zeegang zou staan?’ Beiden wat overvallen door de hoogte maar vooral de richtingen waaruit het water komt. Het lijkt erop dat we in een soort waskuip terecht zijn gekomen en we hebben windkracht 6 dus dat gaat voorlopig niet minderen. De Fransen geven aan dat de zee ‘tres agité’ is: aha.. Gelukkig worden we niet ziek en kunnen we om de beurt slapen.
Vooraf hadden we een aantal weerfrontjes op de weerkaarten gezien en het is bijzonder om er nu doorheen te varen. Als de wind iets afneemt neemt de stemming weer toe. Hoogtepunt in de vrolijkheid zijn de dolfijnen: Ze zwemmen een heel stuk mee en wij knappen er erg van op. Als zij het hier zo leuk hebben waarom zou ik het dan niet leuk hebben denk ik bij mezelf. De oceaan is opeens een stuk vriendelijker.
De tweede nacht valt de wind helemaal weg, maar de golven niet. Dus dat is motor aan en hobbelen over de golven. Intussen hebben we weer eens ondervonden wat een sterke boot Matsya is en dat ze met een brekertje of vreemd dalletje wel raad weet dus we slapen al een stuk comfortabeler. Bijzonder aan de oceaan golven is dat ze heel langzaam naderen en echt hoog lijken maar de hele boot rustig optillen en dan onder je doorrollen. Dat de boot telkens gewoon omhoog gaat moet je ervaren, wordt je ook een stuk rustiger van 😉
Tussentijds merken we dat de grote golven vanaf de oceaan kant komen en de kleine golven vanaf Frankrijk. Hierdoor wordt het water warrelig: je moet je maar overgeven aan de bewegingen, ook zijn die soms onlogisch.
Het laatste stuk is de oceaan helemaal tot rust gekomen. Het blijft motoren met windkracht 1 tot 2. Uiteindelijk wel weer met de zeilen erbij. Gekozen om naar Ría Cedeira te gaan omdat we dat met daglicht kunnen aanlopen.
Mijn opa zei vroeger voordat Sinterklaas in Nederland kwam: ‘Nu is het heel spannend want voor hem want hij zit in de golf van Biskaje’. Toen dachten wij al ‘als dat maar goed komt dan’. Nu eens kunnen ervaren wat Sinterklaas hier elk jaar meemaakt en alleen al op dit stuk had Biskaje vele gezichten!