Month: June 2016

Zen en de kunst van het motoronderhoud

Prachtig baaitje: zon, helder, water, Matsya voor anker, uitzicht op strandje, bomen, dorpje, heuvels en verder niks niemand. Ook waar we het om doen. Alles lukt: Dingy (isieweer) in water getakeld, Toos op strand gezet op zoek naar nieuwe vrienden en verse vis, plankgas terug naar Matsya,

Hee!…. motortje ander geluid…..slaat over……..slaat af……..roeien te ver ….. hoe Toos weer van het strand??? Nog maar keertje proberen…. Start!! Wel grote stoomwolk….. geen koelwater. Gek impeller laten vervangen voor vertrek, GRRRRRRR.

s’Nachts: ankerop en naar de monteur? Wel Lang varen en daarna lopen door een hete stad met een motor op mijn nek. Gelijk maar inruilen? Ingewikkeld??? Kreeg hem toch nog wel weer aan. Moet ik dit niet zelf kunnen?? Is maar een bbmotoretje….

s’Ochtends: zelf doen, nu of nooit, moet er toch een keertje mee beginnen, las Pirsig vroeger stuk: met een stukje van een blikje en een zilverpapiertje de ontsteking van je motorfiets zo repareren dat ie weer jaren goed loopt. Daarmee krijgt het leven zin, purpose, weg met de dealer!

Dit is een belangrijk en groots project! Psychologen sleutelen youtube: “coloque el  motor en un sitio comodo para trabajar”. Helder. Gereedschap op voordek, koffie klaar, lappen voor olieopvang, daar gaan we! En …het… het lukt! Staartstuk eraf, pomphuis open, impeller eruit. Blijkt dus in prima staat………

Wat nu?

Extra koffie om deze zware dip te boven te komen, ondertussen ook erg heet op voordek, onderdelen verspreid, zonder staartstuk niet in te ruilen, ben ook geen techneut, nooit aan moeten beginnen, grrrrrr.

Maar toch: nieuwe aanval, toch nog eens even kijken, iets blokkeerde de koelwaterstroom, kijken, zoeken, tijd nemen, hitte op voordek niet opmerken, aandacht….. ZEN!

En: ik zie iets, een stukje verhard rubber, iets waarvan ik dacht dat het in het inlaatkanaal hoorde! Een schoepje van de oude door de dealer vervangen impeller! GRRRRHOERRAAAAAAA!

Geleerd: (1) Lig rustig wakker van een probleem (2) vat moed (3) zet veel koffie (4) slik en stap over de grens (5) geef NOOOOIT op, (6) AANDACHT en (7) wantrouw specialisten, die proberen vaak ook maar wat.

 

Motortje

Ría de Arousa

Met prachtig zeilweer naar Ría de Arousa gevaren: windkracht 5/6, veel zon, weinig golven: zoals zeilen bedoeld is! We zigzaggen tussen de viskwekerijen door en vinden een mooi plekje langs een van de vele strandjes die deze Ria rijk is.

Zowel Rolf als ik hebben wat ‘last’ van de hoeveelheid tijd die we hebben. Het maakt niet zoveel uit of je iets vandaag of morgen doet. Wanneer is je dag nou goed? Als je iets af hebt? Genoten hebt? Wat voor nuttige bijdrages leveren we nu?

Mijmerend in m’n zitzak op het voordek word ik ineens verrast door Rolf die opspringt, in de dinghy springt, het motortje start en hard tegen Matsya begint aan te varen. Hij roept ‘kijk naar de ketting!’ Ik snap niks van alle opwinding.

Ik zie dat Rolf Matsya draait door er met de bijboot tegen aan te varen. En… volgens mij gaat het best goed met de ketting. Rolf stapt na de volledige draai opgelucht aan boord en legt uit dat we te maken hadden met een zeldzame situatie: de wind draait ineens 180 graden en je vaart daardoor over je anker heen. (Met het risico op ankerketting om de kiel, schroef of het roer bijvoorbeeld).

Dus net als je diep in gedachten verzonken bent is er opeens iets wat je aandacht nodig heeft! Dat maakt het afwisselend en spannend tijdens de nodige filosofische overpeinzingen.

We proosten op langzaam draaiende winden en dat we op avontuur zijn.

Arousa ankerplek       Zeilend met windkracht 1

Spannende paar honderd meter…

De Spaanse Ria’s hebben allemaal hun eigen karakter en sfeer. Voordeel bij allemaal is dat je zo vanuit de oceaan naar binnen schiet en kan heerlijk ankeren: op zoek naar je privé strandje voor een barbecue!

Na het maken van onze bimini zijn we natuurlijk helemaal klaar voor alle zon die het zuiden van Europa ons te bieden heeft. Het zal wel het lot zijn maar na A Coruña hebben we ontdekt dat het vooral een perfect zeiltje is om regenwater op te vangen!

Na een nacht in de Ría de Muros wéten we wel dat er prachtige bergen om ons heen zijn maar zien we ze niet want ze zijn in nevelen gehuld. Daarnaast miezert het pijpestelen: gek genoeg wordt je er uiteindelijk natter van dan een harde Nederlandse bui! Omdat we het plaatsje Muros ontzettend charmant vinden schuiven we een paar honderd meter op naar de haven. Fluitje van een cent, zou je zeggen.. Als we het anker ophalen blijkt er echter een enorme vislijn met heel veel haken in de ankerketting verstrikt te zitten! Dat is dus snijden geblazen. De duikmessen komen goed van pas terwijl we nauwlettend in de gaten houden dat we de wal niet opgeblazen worden. Gelukkig krijgen we de vislijn eraf en halen het anker met ongelofelijk vieze drek binnen. In de haven laten we het anker rustig nog eens zakken om alle modder, krabbetjes, plastic en haakjes er goed af te spoelen. Zo simpel hoeft het dus niet te zijn om een paar honderd meter te varen concluderen we twee uur later. Daarna genieten we van een regenachtige zondagmiddagborrel in het besef dat die er uiteindelijk steeds minder zullen zijn.

Dus de komende dagen geen barbecues maar lekker genieten van de luxe van een haven: een wasmachine, stroom, water en WiFi!

IMG_0649 IMG_0648 IMG_0647

Kabbelend langs de Çosta da Morte!

Na prachtig uitzicht op de geweldige pieken van de ‘Çosta da Morte’ drijven en kabbelen we rustigjes La (A?) Coruña binnen. Oude haven prachtig en handig in de binnenstad. Na heeeeel veel gewichtig gekopieer van paspoort en scheepspapier (incl. het door Toos zelf fantasievol geproduceerde scheepspaspoort!) mogen we erin en lukt het ook een iets te brede lach op het gezicht van Miquel te krijgen door hem in mijn beste en eerste Spaans (millamoesRoelf et Tu/Usted?) aan te spreken. De volgende dagen wreekt zich dat doordat hij nu denkt dat Spaans voor ons geen probleem is wat veel verwarring met zich mee brengt.

Uitgelezen plekje om een paar dagen te besteden aan het produceren van de ozo belangrijke biminie! Met veel enthousiasme tekenen we op de kade de tent op het door Klink Producties geleverde doek waarna ondergetekende dat vervolgens ongeveer een meter tekort afknipt…… Niet getreurd, de 2e poging lukt onder leiding van Toos perfect, waarna er een 3 dagen durende knip/naai/stik/knoopsessie volgt en…… succesvol: Dit schippertje gaat niet in het zuiden verpoederen!

(Deze alinea niet voor onze onvolprezen BredaTrevor.) Ondertussen groeide het commentaar op onze bezigheden van de Engelse enclave aan onze steiger onder leiding van Trevor (hoog hard irritant stemgeluid, deed er een jaar over om Biskaye over te steken, laat zijn arme vrouw drie passen achter hem de dieselcans over de steiger slepen) sterk: “Heavy dutch steel barge” Daar kan dit schippertje dus minder goed tegen……. Dan liever Spanjaarden, die rijden alleen maar over je uitgelegde biminie to be.

Verders alles goed hier, stad gezellig, leuk om te lopen, terrasjes, Gambon con Vino Tinto hier de beste ter wereld. Maar nu zijn we wel weer aan natoertoe: morgen weer een mooie Ria achter de spijker.

(Tip om rijk te worden: begin een blaarpriktentje met medailleverkoop op het grote plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela: veel moeilijk lopende en kijkende grijze duiven duidelijk op zoek naar een duidelijk en vooral feestelijk -en zo dus niet aanwezige- finale van hun wandeltocht.)

Hasta La Vista!

ais alarm Coruna bimini

Dinghy wordt het ding

Als je voor anker ligt is het zo fijn dat je een betrouwbare dinghy hebt: eentje die lekker start, hard kan en je goed op een strandje kunt trekken. Eentje zoals wij hebben dus!

Sinds het dinghy avontuur in Falmouth waarbij ik overboord ging hebben we de procedure enigszins aangescherpt. Zo varen we nu altijd met het dodemanskoordje om onze pols of enkel en maken we haar met twee lijnen aan Matsya vast.

Op de vroege ochtend in Ría de Cedeira liggen we lekker in bed te schommelen wegens een stevig windje. Ineens wordt er hard op de boot gemept en opgewonden Spaans geschreeuwd. We hebben vanwege de korte tijd in Spanje geen idee waar het over gaat maar haasten ons naar buiten. Daar vaart ene Tom met onze dinghy. Hè, hoe kan dat nou? De lijnen waarmee we haar vastgemaakt hadden zitten nog aan Matsya vast. We lopen ernaar toe en ja hoor: aan het eind van de lijnen treffen we alleen het handvat van de dinghy aan.

Met het weinige Spaans dat we beheersen begrijpen we dat Tom op het strand een dinghy zag, zich naar zijn boot gespoed heeft en langs de boten op zoek is gegaan naar de eigenaar. Wat een held.  Zo lig je niets vermoedend in bed terwijl een betrokken Spaanse visser zich inspant voor jouw bijboot… Hij wil er niet eens iets voor hebben maar we geven hem natuurlijk een passende beloning.

Waarschijnlijk is Matsya door de harde wind gaan slingeren en heeft de dinghy zich om een boeitje heen gewerkt. Als Matsya dan terugslingert komt er zoveel kracht op dat een handvat kan afbreken. De àllernieuwste procedure is dus ook dat we de dinghy op twee punten vastknopen en voortaan aan de zijkant van Matsya leggen in plaats van de achterkant. Ja, we leren het wel 😉 enne viva España!

Dinghy

 

 

 

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com