Month: October 2016

Trots of competitie?

Madeira, prachtig eiland, we denken leuker dan de Canarische eilanden waar deze weken 300 boten van de ARC 2016 zich verzamelen.

Waarom noem ik de ARC? Een steeds grotere handige organisatie waarmee je ‘met zijn allen’ de grote oversteek lijkt te maken. Uitgangspunt: goed en handig; kost een paar duizend euro; ze checken boot en uitrusting; je krijgt prima route- en weerinfo; plek in de havens en als je aankomt een pakket koud bier met hapjes zo ik vernam. Daarna feest met zijn allen. Wat is nou mijn probleem daarmee? Jullie moeten perse zelf alles met zijn tweeën voor elkaar krijgen? Laat die ARC gasten toch.

Hmm…

Als zelfwerkzame aanrommelaars is het voor ons natuurlijk wel en stuk lastiger die havenplek te krijgen, ARC legt de boel vol. Tegelijkertijd: als we ingrijpende technische brokken hebben die we niet zelf kunnen oplossen regelen we ook hulp (léve Siep en Jaap). Lossen we ook niet 100% zelf op. Maar is dat nou mijn probleem? Bij nader inzien ook niet echt.

Maar: waarom hijs ik direct onze prachtige ‘Portal to a great yourney’ wimpel (maar 1tje van) als er een splinternieuwe 80 voets Oyster met de ARC wimpel binnenkomt? Competitief?

Het is als het verschil tussen een georganiseerde busreis en een tocht op de motor met tentje en koekenpan. Niets mis met de busreis (alle potentiele problemen lijken afgekocht) maar niks voor mij. Het avontuur gaat eraf. Over een jaar of 20 zeilt iedereen georganiseerd naar Bouvetoya! Dat idee  is voor mij om depressief van te worden. Avontuur is in de tijd gebonden. De helpende organisatie, daar zit mijn probleem. Daarom nu zélf die oceaan over op dit voor mij technisch te complex jacht. Trots op zelf doen.

Daarom Timmy: Vanuit comfortabel Bilthoven zonder compromis minimalistisch kunstenaarsbestaan. Weken op een paard door Mongolië, net terug van Spitsbergen, zeilend. Zelf voor elkaar gekregen. Verschrikkelijk trots op je.

1      2

3      4

5      6

portaalvlag-baiona      portaalvlag-madeira

Is dit avontuur vakantie?

Na een geweldig afscheid in april stuurden we Matsya met grote opluchtende spanning en ‘high fives’ bij IJmuiden linksaf. Het was begonnen! Nu in oktober klein onderzoek naar persoonlijk welbevinden. Hoe ervaar ik dit avontuur tot nu?

Data: Geweldig indrukwekkende momenten die me altijd zullen bijblijven: Helder weer met harde wind in Biskaje: Matsya spuit over de golven naar het zuiden, topzeildagen; Toos die s ’nachts in het stikdonker heel ernstig met grote ogen op schermpjes staat te turen om schepen te ontwijken, -ik heb een topvrouw-; altijd vrolijke dolfijnen -nemen nog net geen warme broodjes mee- die aan komen springen om speciaal ons goeiemorgen te zeggen; prachtige rotskusten en ankerbaaitjes met relaxte strandjes in Galicië, de Algarve en nu Madeira; mooie oude steden om op je gemak door te wandelen; gezellige BBQ’s met een groepende groep nieuwe vrienden -doe je zeilend heel makkelijk op- op het strand. Klinkt als vakantie.

Tegelijkertijd: voortdurend bezig met het oplossen van kleine rampjes en het voorkomen van grote: betrouwbare weer info zoeken -waait altijd harder dan de grib’s aangeven-; lekkende leiding-, powerpack-, schroefas- en andere reparaties; vissers en vislijnen ontwijken; krabbende ankers; mast in -geen hobby van me- voor lampje vervanging; uitzoeken hoe Matsya comfortabel en veilig ‘voor het lapje’ vaart; gejatte papieren en pasjes terugkrijgen; voorkomen dat ons klein dik visje in de haven bij 40+ knopen wind met de complete drijfsteiger en daarmee alle buren aan de haal gaat. Klinkt als vakantie?

Knagend (1) -vooral op prachtige dagen- kan ik nog niet goed overweg met het idee dat vooral de ‘upside’, genieten van natuur en situatie, voor ons heel lang kan duren. Kern: als het belangrijkste wat je te doen hebt neerkomt op zorgen dat je (weer) een fijne dag hebt, dan is dat voor mij blijkbaar ook nog niet genoeg……

Knagend (2) als je zoals ik -en Toos- jarenlang met een prettige heel uitgebreide en diverse groep vrienden en bijna vrienden ‘op de linkerbaan’ samenwerkt dan mis je dat. Sluipend na een paar maanden realiseer je je dat jouw leven anders is geworden. Mis ik mijn werk?

Knagend (3) Tim, Tom, Cis en Sas. Lijkt me wel helder.

Mijn gevoel nu: door, maar eindig. Carieb en zeker Suriname lokken sterk: met de boot het oerwoud in. Gaan we komen. Daarna? We zullen het zien. Dit avontuur is geen vakantie.

image2   image1   image3   image4   image7   image5   image8   image6

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com