Month: January 2017

Passaatzeilen

Eindeloos over gesproken, veel over gedacht en nu is het dan zover: we varen echt op de oceaan. Terwijl ik dit schrijf, 22*53’404N, 24*38’464W.
Ruimte zover je kan kijken, onderweg zijn zonder bezig te zijn met aankomen, ritme in bewegen, wacht lopen en slapen: het bevalt me allemaal veel beter dan ik had verwacht. Toen Gran Canaria achter de horizon verdween moest Jos nog even wennen aan het geslinger maar intussen loopt ook hij met zeebenen over de boot.

We hebben de passaatwind (beetje aan de noordzijde wegens naar verwachting veel wind in het zuiden) opgepikt en varen met de wind in onze rug 😉 We zeilen als melkmeisje: aan de ene kant de fok uitgeboomd, aan de andere kant het grootzeil. Onze windmeter is eraf gewaaid/geslingerd en als je daaraan gewend bent mis je hem natuurlijk, vooral in het pikkedonker.

Gelukkig lost Rolf als onze schipper alles praktisch op: er hangen overal kleine vlaggetjes zodat we kunnen zien uit welke hoek de wind komt en hoe hard het allemaal wappert. Ziet er ook nog gezellig uit en leidt tot uitspraken als ‘Japan gaat nog goed’. Varen op natuur in plaats van apparatuur op een bepaalde manier ook wel passend bij deze oversteek. De avonden zijn lang en als het bewolkt is ook erg donker.

Spectaculairspannend kunnen ontmoetingen met andere schepen zijn. Allereerst omdat het er erg weinig zijn waardoor het feit dát er een schip vaart al een belevenis op zich is. Daarnaast gedragen sommige schepen zich eigenaardig. Varen zonder AIS, doen opeens hun navigatieverlichting en AIS uit en sturen plotsklaps onze kant op.

Gevolg is dat we intussen een hele taakverdeling hebben: ik verlies ze met mijn gelaserde arendsogen geen moment uit het oog, Jos pakt het overrijpe fruit en Rolf start indien nodig preventief de motor. Tot op heden alles met een sisser afgelopen maar dan ben je wel weer even wakker zeg maar.
We varen in één keer naar de overkant zonder stop op de Kaapverdische eilanden. Heeft deels te maken met het feit dat we zin hebben in Suriname en deels met het weer. Daarover gesproken: we zijn ontzettend blij met ons walstation in de Schermer. Erik geeft ons dagelijks zijn kijk op de weersomstandigheden, nauwkeurige inschattingen en antwoorden op specifieke vragen die we hebben: top!

Daarnaast is Niek zo lief om voor ons deze blog online te zetten zodat we tijdens deze oversteek onze ervaringen kunnen delen. We hebben het goed!

Wegvaren…..lastig en nodig

Bijna twee maanden comfortabel plekje Las Palmas, leuke stad, uitzicht op zee, strand, geen golven, geen gewaak met krabbend anker, wel zicht op heel veel op de ankerplaats heftig ‘slingerklokkende’ concullega’s die op ons havenplekje azen. Soms weken! Blijf je dus lekker liggen, kan je hier makkelijk maanden volhouden, roest je comfortabel vast.

Gisteren besloten we: Overmorgen weg, Cabo Verde, misschien direct het langere stuk door naar Paramaribo. Het weer ziet er de komende week gunstig uit. De nieuwe accu’s doen wat ze moeten doen. Racefiets aan boord, motorolie en filters ververst, speling in gieklummel opgevuld, Saharazand van dek gespoeld, nieuw broodbakmeel ingeseald, wijnkelder bijgewerkt, vriezer opgepept.

Toch aarzeling om los te gooien. Wat is dat toch? Je plant zo’n reis, krijgt het ook nog voor elkaar die werkelijkheid te maken. Ik hou enorm van het zeeavontuur, heldere sterrennachten, de donkere stuurhut met onduidelijk zacht radiogebrabbel en tot over de oren gevuld met concentratie. Het eerste grijze ochtendlicht op de golven. Ik denk en hoop dat we weten wat we doen en het ook kunnen en toch… Altijd die neiging nog een dagje te blijven liggen! Veiliger? Gemakkelijker? Zekerder? Waarom toch die losgooidrempel?

Losgooien op deze reis is ook steeds loslaten, niet altijd leuk, enigszins ongewis, nieuwe vrienden en oude accu’s achterlaten, onverwachte leuke maar ook minder leuke dingen meemaken, opnieuw beginnen. Ik moet me er steeds toe zetten. Het gekke is dat dat gevoel direct na de pieren weg is en verandert in een soort ‘toekomst’. Geeft me energie en kan ik me weer 100% op vooruitknokken. Leuk! Nu de oceaan proberen over te zeilen. Heb ik nog nooit gedaan.

uitzicht LP      bergweggetjes

mooie motor      mercado

Drie koningen      accus's

Bemanning compleet! Work in progress

Eergisteren is Jos aangekomen, onze vriend die met ons mee gaat varen naar de Kaapverdische eilanden en Suriname. Hij is absoluut een verrijking van de crew: kan geweldig koken, heeft een humor en kijkt met nieuwe ogen naar de omgeving en onze reis. Bovendien kunnen we beiden erg goed met hem opschieten (wat zeker nog vruchten af gaat werpen met de wachtjes).

Bij het aan boord stappen werd onmiddellijk actie ondernomen op het vergelijken van de verschillende zuurdesems. Jos gaf in april zuurdesem aan Rolf, dat bij ons in de tussentijd natuurlijk een geheel eigen leven is gaan leiden. Nu heeft zijn eigen (originele) versie meegesmokkeld in zijn handbagage dus zeer interessant om te bestuderen. Conclusie van de broodmeesters: ruikt anders, ziet er totaal anders uit en proeft hetzelfde! Superluxe om twee bakkers aan boord te hebben!

In de tussentijd komt ons inburgeringsprogramma Las Palmas en het gewenning aan de zuid Europese mentaliteit (mañana) goed van pas omdat we nog steeds wachten op de nieuwe accu’s. Als je hieraan nog niet begonnen bent dan leer je het dus onderweg vanzelf. De context: Vanaf 1 december zijn we de accu’s aan het testen en geprobeerd om die dingen weer tot leven te wekken. Op 14 december zijn ze officieel ter ziele verklaard en hebben we nieuwe besteld. Aanstaande 11 januari worden ze opgestuurd uit Italië… Dan moeten ze nog aankomen, door de douane, geïnstalleerd en getest. Kortom: uitstekende oefening tot geduld en het toepassen van ‘genieten van de weg ernaar toe’. En soms als de volgende boot in een mooi weergat vertrekt even slikken.

Gelukkig hebben we de afgelopen weken bezoek gehad van vrienden, collega’s en klanten (dat loopt bij ons vrolijk door elkaar). Apart hierbij is dat de boot hetzelfde is en de mensen ook alleen de omgeving totaal anders. Bijzondere ervaring.

En: heerlijk de tijd om het eiland te verkennen, vrienden in de haven te helpen, lokale gebruiken te omarmen en te fietsen op racefiets, gaat lekker hard (vooral met de wind mee en naar beneden) 😉

broodmeesters-in-actie     gran-canaria    eiland-verkennen

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com