Month: February 2017

Gevoel van aankomst

Na de eerste dagen op de rivier: rust, relax, lummelen, toch maar mooi gedaan die oversteek en tegelijkertijd: ga hier voorlopig maar even niet meer weg.

Eerst de statistics: direct van Pasito Blanco 20 mijl de Surinamerivier op, minstens 2600 mijl (logwieltje zit vast) in 18 dagen -waarvan 21 uur op de motor-. Overwegend plat voor het lapje, meest voorkomende wind ENE BF 5/6 -aantal dagen meer-, swell van 2 tot 4/5 meter vaak uit twee richtingen waardoor je in combinatie met ‘melkmeisje’ zeilvoering dus uiteindelijk gek wordt -voor de niet zeilers: denk aan de slinger van een klok waar je drie weken opzit-. Wel leuk: surf van 14,5 knoop (SOG zonder stroming mee!) met 32 ton aluminium.

Onderweg op te lossen: ruimte in voorstagprofiel yankee, yankeefurler liep door rem, complete windmeterset na 4 dagen van de mast gewaaid, televisie uit de muur gerukt, stopcontact kapot gestoten. Halshoeklus grootzeil op mastprofiel door geschavield. Valt mee en we hebben het meeste al weer gerepareerd!

Onderweg meegemaakt: totaal 4 vrachtschepen gezien, waarvan Toos er twee opriep -beetje met andere mannen kletsen- en de volgende antwoorden kreeg: (1) “mevrouw we hebben geen zin in een gesprek” en (2) “mevrouw we zitten in een SAR en zullen onze koers en snelheid niet aanpassen”. Dat laatste betrof een Frans jacht ongeveer 20 mijl achter ons. Het woei toen inderdaad wel wat hard. Verders voor Mauretanie tweemaal een verdachte visser s’nachts die zowel AIS als boordlicht plotsklaps uitschakelden, een vrij nerveus makende combi.

Grootste hulp onderweg: ons eigen onvolprezen weatherwalstation Erik, vanuit de Schermer altijd opgewekt beschikbaar met extra -vaak slecht- weernieuws, wetenswaardigheden en andere raadsels: “die 25+ knopen met bijbehorende swell gaat nog wel een weekje duren” “jullie hebben geluk, je zit in een zeldzame dubbele stroomkrul waar je niet omheen of snel uit kunt varen” “jullie varen nu precies over de U48 die daar met man en muis op de bodem ligt”. Erik top! Je sleepte ons echt door de dipjes.

Belangrijkste momenten en wetenswaardigheden onderweg: (1) De zon komt inderdaad ook na 12 uur duisternis altijd weer op -dit schippertje begon daar regelmatig aan te twijfelen- en (2) De LUNCH! Ik denk niet dat er ooit zo lekker en uitgebreid op de oceaan gegeten is. Altijd minimaal 3 gangen met een goed flesje wijn en tukje na. Jos en Toos maakten er werkelijk een dagelijks feest van. Bijzonder: de eerste gang gaat s ’nachts vrijwillig op het dek voor de pan klaar liggen.
En nu?
Deze rivier opzeilen is na 18 dagen geweldig. Geweldig modderig ook; was voor ons voorouders ook vast belangrijke reden om Suriname met Manhattan te ruilen, je voelt je geweldig thuis! Geweldig inklaren: drie verschillende niet te vinden kantoren gevuld met beambten die grote boeken invullen. Geweldige stad: heel veel leven krioelt kleurrijk. Geweldig: Toos ziet aapjes bij het hardlopen. Zwemmen in de rivier en met al je tenen weer aan boord klauteren is geweldig. Ligplaats op de rivier in tropenstand met geweldige ochtenden en avonden. Kortom: oerwoud voelt heel anders aan dan het Panbos en leidt tot geweldig Livingstoneexploratiegevoel.

We gaan hier voorlopig eens even goed rondkijken!

IMG_6769

IMG_6767

IMG_6736

IMG_6660

Aankomst

De blote voeten route revisited (met windpit)

We zijn over de helft! Onze positie is nu 14*43’006N 39*42’258W. Het
passaatzeilen is overgegaan in stormzeilen maar met Matsya + aanpak van
Rolf en doorzettingsvermogen van ons allen = goed te doen.
We hebben dagelijks de luxe om inzichten van Erik naast onze eigen
weerinformatie te leggen: het ziet ernaar uit dat het vrijadg pas weer wat
rustiger gaat worden. Niemand snapt dat het op deze (blote voeten) route nu
meer dan 5 dagen tussen de 25 en 30 (soms meer) knopen waait.

Het was wel even omschakelen om zoveel meer te schommelen: zelden ben je je
er zo van bewust dat je maar twee handen hebt om alles vast te houden,
recht te houden, tegen te houden en ook nog te verplaatsen, te roeren, aan
te trekken, mee te nemen, schoon te maken, af te vegen… Wachtschema nu
ook op stormstand dus we wisselen elkaar elke 2 uur in plaats van 3 of 4
uur af. Vooral ‘s nachts is dit weer intensief om op te anticiperen.
We hebben dagelijks contact met de maatjes van de Bonnefooi, zij zijn vanaf
de Kaapverden onderweg naar Suriname en we houden elkaar op de hoogte van
het reilen en zeilen, de situatie aan boord, het weer ter plaatse. Heel
bijzonder om te beseffen dat zij zo dichtbij zijn en in vrijwel dezelfde
omstandigheden naar de overkant willen én gaan. Waar ik eerst verrast was
over hoe makkelijk het allemaal ging, nu ervaar ik dat we elke mijl
bevechten en het echt verdienen om straks ergens aan te komen. En het gaat
ook niet iedereen voor de wind: vanochtend sprak ik over de marifoon een
vrachtschip in een search and rescue operatie voor een Frans jacht dat
vlakbij in de problemen was, ‘Focus’. We hebben er verder niks meer van
gehoord, behalve dat Peter en Anne hun op 25 januari zijn tegengekomen maar
niet te pakken kregen via de marifoon. We leven met elkaar mee op zee.
We zijn op onze eigen vierkante meters bezig met vrij basic dagelijkse
acitiviteiten: voor het poedelen hebben we een ceremonie ontwikkeld met
zoute emmers en sop op het achterdek. Nu dus aangelijnd wat er helemaal
grappig uit ziet.

Jos heeft al twee keer vliegende vis voor ons gemaakt: die komen zo je dek
op gevlogen en past misschien wel wat beter bij ons dan het met een hengel
binnenhalen van zeevis, hoewel we ambitieus blijven natuurlijk.
Daarnaast is het de kunst om zoveel mogelijk piepjes en kraakjes uit de
boot te krijgen voor de mentale rust. Mooiste wat me ondersteboven gelukt
is: het openkrijgen van de bank waarin Rolf zijn oude houten autootjes
opgeruimd had. Die hebben al 3000 mijl elke slinger van bakboord naar
stuurboord heen en weer gereden. De opluchting als zo’n geluidje
gedetecteerd is en opgelost is onbegrijpelijk groot.

Een andere greep uit de activiteiten: bijhouden hoeveel uur we de klok
achteruit kunnen zetten (nu 3 uur eerder dan in Nederland), bewonderen van
dolfijnen die rond de boeg springen, onszelf verwennen met heerlijke
lunches en knipbeurten op het dek. We hebben natuurlijk alweer een hele
lijst met dingen die we van plan zijn als we wat minder hoeven te
apenkooien.

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com