Month: April 2017

Laagseizoen Mustique

 

Op het strand is een piratenseksfeestje aan de gang, niet geheel duidelijk wie, met wie, waarvoor, maar het zijn absoluut mooie meiden, geheel bloot en fysiek duidelijk gericht op als piraten verklede mannen, volgens Toos sommige heel geschikt, andere met welvaartbuikje die er zeker niet thuis horen. Gisteravond kwam de hele mikmak aan op drie cats, minstens 30 man en vrouw en met camera’s dus.

Dat kunnen we zeggen omdat we zojuist gesnorkeld hebben en in de dingy met twee biertjes op weg naar het standje moterden waar dat feestje plaatsvind. Voor ons verassend, we dachten dat het strandje leeg zou zijn -zoals alle paradijselijke strandjes op dit eiland- maar bij nader inzien een uiterst uitgelezen moment voor een nieuwe dingydrift zo dichtbij mogelijk dat palmenstrandje. Seks on the beach. Past hier volledig. Inleefbaar, niet buiten de orde, hoort er bij, zo gaat dat hier, tsja waarom niet? Mustique in laagseizoen.

Laagseizoen, Basil verbouwt zijn strandbar, geen beroemdheden vandaag. Maarrrr…. als je ons bent ideaal om langs de bordjes private property het eiland over te trespassen zonder dat security je direct naar de paar honderd meter openbare ruimte terugverwijst. Mustique, privé eiland voor de very very famous & rich. Denk Jagger, Bowie (nu Iman), Tommy Hilfiger, Beyonce, Jennifer Lopez, Raquel Welch (voor de ouderen), andere filmbons, oud geld, reclametycoons en de zus van de Britse koningin. Totaal ongeveer 100 prachtige huizen op een werkelijk niet te filmen mooie locatie. Geloof me, je geloofd je ogen niet. Bestaat dus echt. Dit is Goldfinger voorbij. Grote verschillen ook; Engels landhuis (zus) naast oosters paleis (sjeik), naast Javaanse tempel (imagokunstenaar) naast Bauhaus (industrieel), naast wedgewood met bloemetjesgordijn (etiquettekoningin). Gelukkig; Micks huis & tuin aangenaam rommelig, voorzien van oude Landrover en verassend toegankelijk. Toos blijkt enthousiast over de mooie keuken goed zichtbaar door de open deuren. Ze lopen er zo binnen, Toos & VenGerMerr.

Toos en VenGerMerr? Komen die langs bordjes “private no trespassing’?

Yep, ons leeftijdsverschil en uitstraling en benen Toos in combi met VGM, mijn US alias, heb ik zelfs nog officiële badge van. Toos ‘natural’. VGM: slap hoedje op, donkere zonnebril, vooral nooit afzetten en beetje verstrooid aangeschoten blik als dat onvermijdelijk is, easy for me. Werkt hier top!

Security knikt vriendelijk. Alsof we er al jaren rondlopen. “Looking for the equistrian center? This way sir, have a nice walk”. Hah! Morgen rijdt Toos met Miquel’s paard in zee! Kost een klein fortuin maar dan kan VenGerMerr weer lekker funwandelen over dit rare paradijs. Moet namelijk op het strand zijn. Komt om 10.20 paardensessie in bikini voorbij. In de gaten houden. Geen gedroste bemanning.

Mustique, april 2017

 

 

We zijn er?

‘De Carieb’ na een soepele snelle stroom mee overtocht van drie daagjes vanuit Suriname. Raar maar waar, The Grenadines leveren een beetje wonderlijk gevoel op bij me. Ik focus persoonlijk nogal eens (te vaak) op ‘toekomstig ver weg’ en dat is nu een beetje lastig. We zijn er nu dus. Dit is waar je naar toe zeilt. Hier wil je dus naartoe. Hier moet je zijn. Hier is het.

En het kan niet mooier, beter en handiger voor de zeilreiziger; iedere dag zon, volle maan op zee, 15 tot 20 knoopjes wind, heldere ochtendaanloop met goed zicht op prachtige eilandjes, riffen en palmenstrandjes met simpele shackbarretjes met koud bier waar je in de luwte achter een mooi rif  op spierwit zand ankert. s’Avonds de kreeft met sjampi geheel naar wens door de boatboy aan boord afgeleverd zodat je de green flash happend kunt pakken. Zeewater lekker warm en kristalhelder waardoor je ‘s ochtends snorkelend vissen, schidpadden(!) en koraal goed ziet. Afwisselende middagwandelingen in prachtige natuur, vergezicht op een azuurblauwe zee en andere mooie eilandjes met ruwe dorpjes afgewisseld met villa’s waar heel duidelijk Goldfinger gewoond moet hebben. Gigantische vaak prachtige jachten afgehuurd door pop- en filmsterren zoeven langs de einder. Absoluut de 007 locatie die je ooit als simpele jongen voor ogen had. Het kan hier in alle opzichten werkelijk niet op. We zijn er dus…

Sommige clegazeilers hangen hier al meer dan 10 jaar rond, gaan nooit meer weg. Snap ik!

Zouden wij dat kunnen? Locals roepen dat we met Matsya hier makkelijk kunnen charteren en dus blijven. Hmmm, dat perspectief, zo helder uitgesproken, …….beklemt me dus.

Dan zit je dus ook lang tussen veel, heel veel, catamarans bevolkt door feestvierende geluidsterroristen, ‘bareboats’ gehuurd door Amerikanen & vooral Fransen die niets van ankeren snappen en geheid op je lip terechtkomen, boatboys die zeer scherp op het meest onhandige moment tegen je romp bonken om iets te verkopen, het idee dat je je dingy met nieuwe enduro beter met 7 sloten kunt vastleggen om hem weer terug te vinden en breedsprakige rasta’s met zeén van tijd die werkelijk stuk voor stuk allemaal het idee lijken te hebben dat ze mijn prachtige vrouw ‘easy’ kunnen versieren. Hey man FO!

Dus, heb ik het hier zoals gebruikelijk al weer veel te snel gezien? Weer verder voordat het grote genieten goed is begonnen? Perspectief vóór hier en nu? Kans is aanwezig. Die neiging is er bij mij.

Er was een alternatief: Lastig voor anker tussen aanstromende bomen op een modderige snelstromende rivier in oerwoud. De avontuurlijke dingytocht in stikdonker naar een slechts per boot bereikbare plantage bewoond door een Javaanse enclave, daar voetballen en daarna heel vriendelijk voor een oorversplinterende ‘jamsessie’ uitgenodigd worden. En … de volgende dag in een regenzondvloed wegvarend blijk je op die rivier ook nog door echte modderdolfijnen uitgezwaaid te worden. Avontuurlijker. Leuker!

Zet aan tot nadenken voor het vervolg. Hoe zat dat ook al weer met koude kusten?

Mayreau, Saline Bay april 2017

Matsya    Luxe jachten Tobago Cays    Tobago Cay's Rolf

Tegenstellingen

Morgen of overmorgen is het zover. We vertrekken hier. Bijna twee maanden op de rivier; prachtig plekje, vrienden gemaakt. We gaan het missen. Brulapen die je wakker maken, de altijd prachtige ochtenden in de natuur, de fiets die collega zeiler Henk achterliet, Richi’s auto’s met gebruiksaanwijzing, de 35+ C waardoor je gilt om de middagplensbui die zweet in 1 seconde wegspoelt, de avontuurlijke dingytochten in modderige kreekjes waar je met de BBmotor over complete bomen (kroks?) moet raggen, vissen die gewoon het bootje in springen, de nachtelijke ‘katteogen’ van slangen en kaaimannen als je met de zaklamp schijnt, het gevoel van ‘waar zit de piranha’ als je toch zwemt omdat het gewoon te heet is (en niet regent), idyllische dorpjes met opgewekte belangstellende lieve ‘no spang’ mensen, de grote markt met dikke dames en heren, het lekkere eten (leidt in combi met Parbo tot 0,5 kilo per week aanwas), de bejaarde bosgids die ons met stickie lachend door het oerwoud langs vogelspin loodst, het creatief autorijden om te voorkomen dat (Richi’s-) auto in de gaten in de weg verdwijnt, het buiten bancair gewisselde geldbundels in plastic zakken vervoeren voor de nieuwe BB motor, de prachtig verlokkende lach van de verkoopster die je vertelt dat je vast te veel ‘geraced’ hebt als je die motor weer wil inleveren als’ie het na 8 uur al niet meer doet….. ben van Suriname gaan houden.

Tegelijkertijd en juist daardoor lastig te combineren: zichtbaar toenemende verarmende verkrottende samenleving waar verassend veel schokkend dure huizen, auto’s en powerboats bestaan. In elkaar zakkende infrastructuur, roestende bedrijven en bedrijfsterreinen, zeeboten die plotsklaps aan rommelige steigertjes op de rivier ‘iets’ aan of afvoeren, goudzoekers die grote stukken oerwoud veranderen in zandduinen en modderplassen, lachwekkend verstikkende ‘bureaucreatie’ om maar iets te doen te hebben, een niet (verwacht nooit) afgemaakt leidersproces, heel veel niet afgemaakte plannen en projecten, veel (terechte) historische aandacht voor slavenverleden maar bijna niet voor recente moordpartijen in de binnenlandse oorlog, gierende inflatie en volgens mensen die hier leven het belangrijkste: de krabbenmentaliteit die samenwerking verandert in tegenwerking. “Ik niet uit de emmer, dan jij ook niet, ik trek je weer terug de emmer in”. Ik vind Surinamers onderling niet zo tolerant als ze zelf zeggen dat ze zijn. Intenties goed, voornemen en  verhaal geweldig, resultaat ……. zal ooit komen als de omstandigheden maar beter waren (zoals je hier hoort).

Grote tegenstellingen dus. Heel blij dat we deze stop maakten en een tijdje bleven. Veel meer begrip voor Nederlandse Surinamers (voor hen lijkt hier integreren nog moeilijker dan voor ons brakka’s).  Ik hoop echt dat we op een volgende trip opnieuw deze rivier op kunnen varen, maar vraag me dat tegelijkertijd ook af met voorbeeld Venezuela om de hoek. Ik wens alle Surinamers heel snel een goede regering voor iedereen.

Paramaribo april 2017

Prachtig Suriname

Na een aantal weken in Suriname hebben we al aardig wat Surinamers gesproken. Waar gaat het dan over? Ze hebben het met veel liefde over hun prachtige land en zijn zich bewust van de rijkdom die ze hier hebben. Plant iets en het komt tot bloei, grondstoffen zoals bauxiet en goud genoeg, indrukwekkende stukken bos (tropisch regenwoud), ongelofelijk veel dieren en voldoende water. Daarbij blijft Suriname gespaard van orkanen, vulkaanuitbarstingen of aardbevingen waar andere landen in deze regio wel mee te kampen hebben.

Toch gaat het economisch slecht. Vorig jaar nog stond 1 euro gelijk aan 5,6 Surinaamse dollar, nu is dat 8,1 dollar: een inflatie van 30%. De prijzen voor eten, benzine en telefoons lopen steeds verder op maar de inkomens stijgen niet mee. Auto’s worden hier afgerekend in Amerikaanse dollars en de maandelijkse huur van huizen in euro’s. Dagelijks hoor je van mensen hoe moeilijk het is om de eindjes aan elkaar te knopen. Dat is lastig om te zien want ook wij weten niet hoe dit op korte termijn kan veranderen.

En wat hebben we gedaan? In ieder geval ontzettend genoten van de natuur! Van stroomversnellingen tot watervallen, van strand tot moeras, van regenwoud tot bergen, van plantages tot Paramaribo. Heel wat uren vanuit een korjaal kunnen turen want vanwege de ondieptes in de rivieren zijn deze plekken zijn haast alleen maar te bezoeken op deze manier.

We hebben uiteenlopend mensen ontmoet: reisgenoten op onze trips, studenten die hier stage lopen, zeilers die hier vertoeven en natuurlijk veel locale Surinamers. Ik heb als psycholoog drie dagen bij stichting RUMAS gewerkt om hen te helpen bij selectiedagen. Heerlijk om met m’n vak bezig te kunnen zijn en op deze manier iets bij te kunnen dragen!

We zullen de tijd in Suriname afsluiten door een deel de Commewijne rivier op te varen. Daarna gaan we rechtsaf de oceaan op om naar de Caribbean te gaan. Zullen het hier zeker gaan missen: de relaxedheid, de mogelijkheid om in onze eigen taal gesprekken te voeren, de rivieren en het geweldige eten. Daarnaast zullen we Peter en Anne voorlopig missen want zoals dat met zeilers gaat hebben die de komende maanden een ander plan.

Aan Suriname: dank voor hoe jullie ons welkom hebben doen voelen en de ervaringen die we hier mochten opdoen!

 

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com