Category: Ankeren

‘Weg-hopen’ en opluchting

Avond begon goed. Ankeren in baaitje van Cascais midden in een zwerm jachten en viskottertjes. Eigenlijk zijn we wat moe en aan slaap toe, daarom genuttigd: 1 fles rode wijn (met zijn tweeën vrienden!) en 1 halve kip (alleen).. slaap ik altijd lekker op.

Even weerberichtje pakken: gaat waaien. Donkere nacht, zwart. Toos ligt al, bedje lekker warm.

Dan na paar minuten: gerommel als trein in de verte met onweer: zeilers weten het, anker krabt. Shit. Hier lig ik lekker, buiten koud en donker, bovendien dit anker krabte nog nooit. Kan dus niet…. Ontkennen tot het uiterste……… rommel rommel, bonk bonk….

Helaas, zelfaangeleerd principe steekt op; als je het gevoel hebt dat het moet, doe het dan maar meteen anders ….. fleece aan. Dik uurtje buiten in het donker voorop. Stevig windje, zal nog toenemen. Kouder, aan de ketting voelen. Gerammel blijft ondanks energiek ‘weg-hopen’. Hmm, erg donker en ingesloten wat nu?

Optie 1: In het donker anker omhoog pielen: kan ook flink fout gaan, gisteren naast ons nog 30 voeter ankerop met enorm parapluanker met nog groter visnet aan zijn eigen ankertje. Minstens een uur aan het zagen en snijden om los te komen. Als dat ons overkomt kunnen we nu geen kant op. Optie 2: Twee uur doorkrabben kan nog net voordat we bij de buurman zijn. Maar: gaat het krabben niet harder als wind en deining toenemen? (3) Meer ketting steken, maar dan pakken we ook meer rotzooi op en is op deze plek ‘van de regen in de drup’. (4) Wachten op daglicht en hopen dat we voor die tijd niks raken. Duurt lang maar is te doen. Daar gaat het lekkere slaapplan. Ik pak een boek en mijn I-pad. Val daarmee de volgende nachtelijke uren wat vrienden en bekenden lastig. (Sorry jongens)

Toos tegen het ochtendgloren: “denk niet dat het krabt, het schuift”. (gingen inderdaad ook niet achteruit) Ik begin te piekeren. Ze heeft gelijk! Lijkt er tegelijkertijd op dat de ketting korter wordt. Dat is nog beroerder! Dan zit ie ergens onder vast, en dat kan in dit baaitje heel goed. De pilot waarschuwt voor ‘foul’ en ‘tripline advised’ (Matsya’s anker te zwaar voor)………. en het gaat zeker nog veel harder waaien. Grrrr.

Dan: bijna licht, wind zwakt even af, Matsya draait naar oorspronkelijke positie, harde dreunklap, schok achteruit. Mazzel = LOS! Nu Heel Snel voordat we weer draaien en de wind weer aantrekt. Motor aan, Toos aan het roer, ik haal ketting binnen met laserogen gericht op eventuele metaaldelen aanverwante visserijonderdelen en netten die in de schroef kunnen komen. Bijna alles uit het water, komt olievlek van de bodem naar boven, maar anker ook. HOERRRAAAA!

Even later liggen we opnieuw maar lekker buiten de zwerm met alle ruimte die we willen. Kijk, dat is nou opluchting.

Cascais

Ría de Arousa

Met prachtig zeilweer naar Ría de Arousa gevaren: windkracht 5/6, veel zon, weinig golven: zoals zeilen bedoeld is! We zigzaggen tussen de viskwekerijen door en vinden een mooi plekje langs een van de vele strandjes die deze Ria rijk is.

Zowel Rolf als ik hebben wat ‘last’ van de hoeveelheid tijd die we hebben. Het maakt niet zoveel uit of je iets vandaag of morgen doet. Wanneer is je dag nou goed? Als je iets af hebt? Genoten hebt? Wat voor nuttige bijdrages leveren we nu?

Mijmerend in m’n zitzak op het voordek word ik ineens verrast door Rolf die opspringt, in de dinghy springt, het motortje start en hard tegen Matsya begint aan te varen. Hij roept ‘kijk naar de ketting!’ Ik snap niks van alle opwinding.

Ik zie dat Rolf Matsya draait door er met de bijboot tegen aan te varen. En… volgens mij gaat het best goed met de ketting. Rolf stapt na de volledige draai opgelucht aan boord en legt uit dat we te maken hadden met een zeldzame situatie: de wind draait ineens 180 graden en je vaart daardoor over je anker heen. (Met het risico op ankerketting om de kiel, schroef of het roer bijvoorbeeld).

Dus net als je diep in gedachten verzonken bent is er opeens iets wat je aandacht nodig heeft! Dat maakt het afwisselend en spannend tijdens de nodige filosofische overpeinzingen.

We proosten op langzaam draaiende winden en dat we op avontuur zijn.

Arousa ankerplek       Zeilend met windkracht 1

Spannende paar honderd meter…

De Spaanse Ria’s hebben allemaal hun eigen karakter en sfeer. Voordeel bij allemaal is dat je zo vanuit de oceaan naar binnen schiet en kan heerlijk ankeren: op zoek naar je privé strandje voor een barbecue!

Na het maken van onze bimini zijn we natuurlijk helemaal klaar voor alle zon die het zuiden van Europa ons te bieden heeft. Het zal wel het lot zijn maar na A Coruña hebben we ontdekt dat het vooral een perfect zeiltje is om regenwater op te vangen!

Na een nacht in de Ría de Muros wéten we wel dat er prachtige bergen om ons heen zijn maar zien we ze niet want ze zijn in nevelen gehuld. Daarnaast miezert het pijpestelen: gek genoeg wordt je er uiteindelijk natter van dan een harde Nederlandse bui! Omdat we het plaatsje Muros ontzettend charmant vinden schuiven we een paar honderd meter op naar de haven. Fluitje van een cent, zou je zeggen.. Als we het anker ophalen blijkt er echter een enorme vislijn met heel veel haken in de ankerketting verstrikt te zitten! Dat is dus snijden geblazen. De duikmessen komen goed van pas terwijl we nauwlettend in de gaten houden dat we de wal niet opgeblazen worden. Gelukkig krijgen we de vislijn eraf en halen het anker met ongelofelijk vieze drek binnen. In de haven laten we het anker rustig nog eens zakken om alle modder, krabbetjes, plastic en haakjes er goed af te spoelen. Zo simpel hoeft het dus niet te zijn om een paar honderd meter te varen concluderen we twee uur later. Daarna genieten we van een regenachtige zondagmiddagborrel in het besef dat die er uiteindelijk steeds minder zullen zijn.

Dus de komende dagen geen barbecues maar lekker genieten van de luxe van een haven: een wasmachine, stroom, water en WiFi!

IMG_0649 IMG_0648 IMG_0647

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com