Category: Bonaire

Vissen …… kan ik missen.

Nog donker als ik in de dingy langs de op de rede gemoorde jachten naar de Agaath race. Alleen lokale vissertjes, Bas en ik zijn wakker. Hij staat al klaar op het achterdek. We gaan dingytrawlen.

Na duizenden mijlen zeezeilen voortdurend 2 lijnen met allerlei lekkers voortgesleept ving ik Nada, Noppes, Niks, Nul. Toos kreeg zelfs op Lanzarote heel vriendelijk -iets te vriendelijk- les van een steenrijke rapper met een enorme visboot -‘Ohh My God’- en daarna kwam de niegus er pas goed in. Bijna dagelijks hoorden we een enorme klap waarna er weer een stuk lijn met haak en kunstaas weg was. Minstens 200 euro op de oceaanbodem. De vissen staan voor.

Bas is van ons de echte visprofie; groot, klein, met- en zonder tanden, de gezinslunch op weg naar Suriname zelf gevangen. Zijn instructie telt, vanmorgen vullen we de dingy tot de rand met vis! Motortje pruttelt zacht -stinkt daardoor enorm-, 2 mijltjes voortgang, onze sjieke hengels voorzien van de perfecte ‘lure’ 20 meter achter het stinkmotortje, thermoskoffie, wachten tot de maaltijd aangrijpt. Best gezellig! Vlakbij zien we een stokoud vissertje in een wrak roeibootje iets onduidelijks met een lijntje in zijn hand doen.

Twee uur later. De koffie is op. Volgens Bas heeft vissen met geduld te maken. Ik overdenk als zelfkenner die laatste opmerking in stilte…………….. Ineens grote opwinding bij de oude man. Met een trotsbrede grijns rond zijn laatste drie tanden tilt hij een enorme ‘jack’ op, bijna net zo groot als de vis die we op de Suriname rivier zagen, ook al gevangen door een oude man met een handlijntje in een wrak bootje-. Vanavond feest voor zijn hele familie!

Enigszins aangedaan besluiten we dat het nu echt te licht en te warm is om door te vissen. Bovendien hebben we overduidelijk beter aas nodig. Om de afdruipfactor te beperken doen we nog 1 trekje langs de pier. Daar zag ik duikend echt belachelijk veel vis zitten. In stilte pruttelen we dit laatste stuk. Maarrrrr!!! Wat is dat?…….. Bas lijkt iets te voelen. Ik ook! Ieder van ons haalt draait nu zijn lijn in, waarbij we allebei duidelijk weten druk aan de haak te voelen! De lijnen zijn bijna binnen, de spanning stijgt. Er flippert iets. Ons jagersinstinct ruikt bloed. Vol trots zullen we zo de vangst aan onze vrouwen geven met de opdracht de keuken in te gaan om die direct met een uitje klaar te maken. Daarna de massage voor de door de jacht vermoeide arm en rugspieren. Deze dag kan niet stuk!

Inderdaad……. een heel bescheiden Peuterbonitootje aan Bas zijn lijn. Peutertje is gewiekst knopend aan zijn lijn om mijn lijn heen gezwommen. Na ruim ontknoopwerk ligt peuter op de dingybodem waarna we maar weinig overleg nodig hebben om te besluiten dat ook deze peuter een zelfgevangen vis is en dus deze keer niet teruggezet wordt. Soepele beweging Bas met enorm hakmes: Kop Eraf. Een van ons op weg naar zijn massage. De ander op weg naar BudgetMarine -prijstechnisch BerovingMarine- voor het ultieme kunstaas voor morgen.

Volgende dag fast forward: …. Donker als ik naar de Agaath race. Alleen een lokale vissertjes, Bas en ik zijn wakker. Staat al op achterdek. Dingymotortje stinkty weer zacht, hengels met de perfecte ‘lure’, thermoskoffie, wachten. Vlak aan het strand is een stokoud vissertje zijn wrak roeibootje met vis aan het vullen…

Anderhalf uur later: koffie op, benzine op, rubberbootje bijna gezonken door haak in het rubber, daarna haak in mijn vinger. Roeibootje oude visser bootje vol met vis. We besluiten dat het klaar is en halen de boel naar binnen. Maarrrrr!!! Wat is dat?…… ik voel druk!!! Haal de lijn helemaal binnen, het stukje Peuterbonito wat vanmorgen als aas dient is er af gegeten. Eindelijk beet gehad dus! Jammer dat ik vergat het beschermplasticje van de splinternieuwe haak af te halen………..

De vissen lopen uit.

Kralendijk, 21 augustus 2018

Voordekhangmat overweging

Freddie en Eddie, ons Pelikanenstel zweven hun gebruikelijke havenrondjes. Grote spatplonzen laten horen dat ze hun buik vol eten. Ik hou van pelikanen. Komisch bedaarde koppen die hier al vanaf de oerknal zijn, aandoenlijk waggelen maar koninklijke glijvluchten met een superieur scherpe blik. Visje, duikvlucht, enorme plons en daarna altijd zelfverzekerd rondkijken, ook na misduik. Toch meestal wel raak. Zelfs de diefmeeuw die na de duik direct op hun kop land om de vis uit hun snavel te pikken verstoord ze niet. Als vogel wil ik absoluut Pelikaan zijn.

De Amerikaan naast ons vraagt of het een probleem is als hij morgen zijn scubatanks vult (maakt herrie). Ik lig lekker in de hangmat een beetje te zwaaien met een nog Surinaamse Boergoe Extra dus dan is dat goed tuurlijk. Boergoe: niks een probleem! Steve en Cindy komen met hun enorme cat uit California. Morgen 7 betalende gasten die willen duiken, logisch dat ze hun tanks moeten vullen. Brood op de plank. Blijkbaar eigen compressor. Toos maar even op af sturen. Kunnen vast ook onze flessen vullen. Duiken best leuk!

Vanmiddag lekker samen bij klein Bonaire gedoken. Zo’n middagduik heeft voordelen. 10 meter onderwater is het niet bloedheet en van de messcherpe zon heb je totaal geen last. Ik knipte de armen en benen van mijn paars met gele haaienpak uit de jaren 80 -nu allemaal degelijk zwart, onderwater ben ik niet te missen-  en pas er met een overvloedige hoeveelheid zonnebrandolie weer uitstekend in!

Dat bleek al eerder bij de door ons ook bezochte ‘clean up dive’. 60 duikers die met zijn Allen Gezellig door Locals Gedupte Troep onder de vrachtbootpier mochten weghalen. Spannender en leuker dan een gewone duik. Ik verveel me vaak na een minuutje of 15 koraal- en visschouwen en moet dan nog zeker een half uur interessant doorkijken, buddytechnisch luchtrestand en OK gebaren maken en opgewonden naar ongetwijfeld bijzondere vissen wijzen, maar zo’n clean up dive is een ander verhaal. Dan kan je lekker eindelijk met je nooit gebruikte MES aan de gang. Vislijn snijden van koraal, autobanden, PC’s, TV’s, onduideljke kledingstukken en condooms -ongebruikt tuurlijk-tussen het koraal uit frutselen. Eindelijk wat te doen voor de duikende milieumens! Goed dat de carieblocals nog lang hun troep vanaf de pier in deze reclamefolderzee flikkeren.

Overigens: 60 duikers die allemaal met zelfvergaarde vuilnis boven willen komen leidt wel tot competitie. Voorbeeldje: Buddy Toos zwemt trouw met ons vuilnisnet in de buurt. Ergens. Buddy Rolf heel enthousiast met het mes in de weer. Erg enthousiast. Ziet niet meer dat er een concurrerende milieuduiker met zijn schamel gevulde vuilnisnetje vlak boven hem zwemt en daar alle door buddy Rolf aangereikte losgesneden troep dankbaar in propt. Beperkte zichthoek door duikbril. Ook onder water kan je dus boos worden…. Vulluspikkers, ook hier. Zou soms graag Freddie zijn. Heb je alleen een meeuw op je kop als je wat vangt.

Kralendijk, juli 2017

 

We didit!

Hans, gehaaide bijzondere bijstandsgladiator in ruste checkte ons materiaal terdege. Kan het niet meer aan liggen. Toch beetje gespannen vaar ik met het afgeladen rubberbootje naar het steigertje waar Toos wacht. Wat een hoop troep eigenlijk: flessen, nieuwe supervest van Toos, mijn stokoude Cousteavest, flippers, brilletjes, oersurfpak ooit van Peter, het gisteren aangeschafte nieuwe lood. Weegt gevoelsmatig in mijn huidige stemming minstens een ton. Eerste keer samen zonder trainer. Spannend, voelt verantwoordelijk, alles moet nu goed gaan, nu echt samen alleen flieberen.

Bij het opbouwen van de set monteer ik voortvarend mijn fles ondersteboven in het vest. Correctie door Toos en belangstellende innocent bystander; ook weer voor elkaar. Nadat de hele berg spullen (ga je echt geen wandeling mee maken) op ons zit checken we elkaar. Prima… nou wordt het dus menes: steigertrapje af, water in. Blijven ademen. Bonaire schijnt een toplocatie te zijn, nu geen oog voor, eerst maar eens kijken of we dit met zijn tweeën durven en kunnen. Druk genoeg  mee.

Het stroomt steviger dan ik dacht. Beter eerst maar even een stukje boven water van de havenmond weg zwemmen. Daarna omlaag: Ik geef het teken. Toos kijkt beetje ongerust maar doet mee. Zonder spanning geen nieuwe ervaring. Daar gaan we!

Ik blijk als een baksteen naar onderen te borrelen, nooit geweten dat je zo snel kon zakken. Beetje teveel lood aan de gordel gezet. Plofje lucht in mijn Cousteauvest corrigeert gelukkig. Merk wel dat de vestuitlaat borrelt (echt vest voor mij…). Mooi, kan Toos mij terugvinden door belletjes te volgen!

Toos zakt lastig, beetje te weinig gewicht aan haar gordel gezet. Nog zo goed met de innocent belangstellende op de steiger afgewogen meenden we. Nou ja ze zakt op me af, goed. Krijg haar altijd weer boven door de noodklep open te trekken. Maakt ze met haar supervest zeker sprongetje boven water mee. Onder, we hebben het nu over 6 meter, blijkt mijn lief ineens bijzonder grote ogen te hebben. Normaal al prachtig groot, maar nu door spannende verbazing -dat het echt samen lukt ?- nog groter. Bovendien lijkt de duikbril er ook nog eens een factor 4 overheen te gooien. Nooit zulke grote ogen gezien. Ik maak een mentale notitie het drijfvermogen van schotelogen de volgende keer met extra lood aan haar gordel te corrigeren.

Mooi, mijn Bijenkorf cadeauduikhorloge blijkt het ook bij 10 meter waterdruk nog prima te doen, dat geeft moed! We krijgen er steeds meer handigheid en zin in. Grotere vissen kijken ons enigszins belerend aan, helaas sommigen met wegdraaiende ogen, geven ons blijkbaar op…..Kleine visje (denk aan centimetertje of 6) blijken ons uiterst moedig te verjagen, totaal niet bang voor ons. Hoop dat dat ook voor ons zo blijft.

Handig, daar verschijnt Alex de duiktrainer zijn onderwatertuintje, koraal groeit hier ook op betonijzer, kan je mooie herkenningstekens van maken. We gaan lekker. Nou goed oppassen dat we niet dieper dan 10 meter gaan, wel genoeg voor zo’n eerste keer, kunnen we altijd direct naar boven. Ook de route eist aandacht, graag op de goede plek naar boven als de lucht op is. Ben ik dus eigenlijk vierhonderd procent mee bezig. Prachtige natuur: ……2e prioriteit……

Gelukkig maakt Toos de opnames. Als ik uiteindelijk probeer de camera over te nemen blijkt dat ons eerste ’onderwaterverschilvaninzicht’ op te leveren. Leesbril onderwater lastig, maar hoop net de vis in het midden van het zoekertje te hebben als ze de camera weer van me afpakt….. Nou ja, als je samen dit kunt doen ben je denk ik wel toch heel gelukkig.

Kralendijk juni 2017

 

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com