Category: Ria Cedeira

Dinghy wordt het ding

Als je voor anker ligt is het zo fijn dat je een betrouwbare dinghy hebt: eentje die lekker start, hard kan en je goed op een strandje kunt trekken. Eentje zoals wij hebben dus!

Sinds het dinghy avontuur in Falmouth waarbij ik overboord ging hebben we de procedure enigszins aangescherpt. Zo varen we nu altijd met het dodemanskoordje om onze pols of enkel en maken we haar met twee lijnen aan Matsya vast.

Op de vroege ochtend in Ría de Cedeira liggen we lekker in bed te schommelen wegens een stevig windje. Ineens wordt er hard op de boot gemept en opgewonden Spaans geschreeuwd. We hebben vanwege de korte tijd in Spanje geen idee waar het over gaat maar haasten ons naar buiten. Daar vaart ene Tom met onze dinghy. Hè, hoe kan dat nou? De lijnen waarmee we haar vastgemaakt hadden zitten nog aan Matsya vast. We lopen ernaar toe en ja hoor: aan het eind van de lijnen treffen we alleen het handvat van de dinghy aan.

Met het weinige Spaans dat we beheersen begrijpen we dat Tom op het strand een dinghy zag, zich naar zijn boot gespoed heeft en langs de boten op zoek is gegaan naar de eigenaar. Wat een held.  Zo lig je niets vermoedend in bed terwijl een betrokken Spaanse visser zich inspant voor jouw bijboot… Hij wil er niet eens iets voor hebben maar we geven hem natuurlijk een passende beloning.

Waarschijnlijk is Matsya door de harde wind gaan slingeren en heeft de dinghy zich om een boeitje heen gewerkt. Als Matsya dan terugslingert komt er zoveel kracht op dat een handvat kan afbreken. De àllernieuwste procedure is dus ook dat we de dinghy op twee punten vastknopen en voortaan aan de zijkant van Matsya leggen in plaats van de achterkant. Ja, we leren het wel 😉 enne viva España!

Dinghy

 

 

 

Oversteek met vele gezichten

Optimistisch vertrekken we uit Engeland. Matsya volgetankt met diesel en water: we zijn er klaar voor om Frankrijk ‘links te laten liggen’ en naar Spanje te gaan! Het is voor deze reis onze eerste lange oversteek met meerdere nachten dus best spannend hoe het zal gaan.

Bij vertrek hebben we een redelijk windje uit het oosten dus we worden spoedig het kanaal uitgeblazen. Eenmaal op het open water van de Noord Atlantische Oceaan kijken we elkaar eens aan: ‘Had jij gedacht dat er zo’n zeegang zou staan?’ Beiden wat overvallen door de hoogte maar vooral de richtingen waaruit het water komt. Het lijkt erop dat we in een soort waskuip terecht zijn gekomen en we hebben windkracht 6 dus dat gaat voorlopig niet minderen. De Fransen geven aan dat de zee ‘tres agité’ is: aha.. Gelukkig worden we niet ziek en kunnen we om de beurt slapen.

Vooraf hadden we een aantal weerfrontjes op de weerkaarten gezien en het is bijzonder om er nu doorheen te varen. Als de wind iets afneemt neemt de stemming weer toe. Hoogtepunt in de vrolijkheid zijn de dolfijnen: Ze zwemmen een heel stuk mee en wij knappen er erg van op. Als zij het hier zo leuk hebben waarom zou ik het dan niet leuk hebben denk ik bij mezelf. De oceaan is opeens een stuk vriendelijker.

De tweede nacht valt de wind helemaal weg, maar de golven niet. Dus dat is motor aan en hobbelen over de golven. Intussen hebben we weer eens ondervonden wat een sterke boot Matsya is en dat ze met een brekertje of vreemd dalletje wel raad weet dus we slapen al een stuk comfortabeler. Bijzonder aan de oceaan golven is dat ze heel langzaam naderen en echt hoog lijken maar de hele boot rustig optillen en dan onder je doorrollen. Dat de boot telkens gewoon omhoog gaat moet je ervaren, wordt je ook een stuk rustiger van 😉

Tussentijds merken we dat de grote golven vanaf de oceaan kant komen en de kleine golven vanaf Frankrijk. Hierdoor wordt het water warrelig: je moet je maar overgeven aan de bewegingen, ook zijn die soms onlogisch.

Het laatste stuk is de oceaan helemaal tot rust gekomen. Het blijft motoren met windkracht 1 tot 2. Uiteindelijk wel weer met de zeilen erbij. Gekozen om naar Ría Cedeira te gaan omdat we dat met daglicht kunnen aanlopen.

Mijn opa zei vroeger voordat Sinterklaas in Nederland kwam: ‘Nu is het heel spannend want voor hem want hij zit in de golf van Biskaje’. Toen dachten wij al  ‘als dat maar goed komt dan’. Nu eens kunnen ervaren wat Sinterklaas hier elk jaar meemaakt en alleen al op dit stuk had Biskaje vele gezichten!

 

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com