Vanuit mijn zeekooi hoor ik Toos -relatie relatie- aan de marifoon: “Matsya for Bulker on 16, our CPA (closest point of approach) almost zero, what is your advice?”. 3x geen antwoord, bakken water komen horizontaal voorbij, Oorverdovende dreunen als we met 8 kopen+ de kortsteile golven inboren, bergjes met witte kammen all over the place, zicht hooguit 2 mijl.

Voor ons belangrijk alle ‘hoogte’ vast te houden om niet op Borkum te landen, een koerswijziging is voor hem 2x op een knopje drukken, voor ons een heel gedoe met stuurautomaat, overstag, zeilwisseling, snelheid maken, weer overstag terug en daarna de hele handel weer goed instellen. Met deze zee en wind ben je dan wel ff bezig. Hier geen shipping lane, die K…panamees moet uit de weg! Panamees zegt dat Toos maar uit moet wijken, hij behoudt koers en snelheid. Ramkoers. We hebben nu ruim 48 uur een zeilerstormpje op de kop, beetje moe, beleefd raakt op. Begin verschrikkelijk kwaad te worden: Wij Hebben VOORRANG, of ie nou 300.000 ton weegt of niet, OPZOUTEN MET JE AARDAPPELBAK, geeft mijn stemming voorzichtig weer. Vlak voordat ik geheel in lijn met goed schipperschap en teamwork de marifoon uit Toos haar handen wil rukken om hem in officieel Nederlands zijn vet te geven zien we de CPA van 80 meter naar 6 kabels opklimmen, als wij nou ook nog een graadje hoger doen kunnen we net achter hem langs: 8 kabels, dichtbij met dit weer maar genoeg. In de regen & schuimgordijnen zien we hem in vaag grijs traag voorbijglijden. Mopperend schuif ik weer onder de klamme slaapzak. Je zeilt voor je lol.

Schotland; ‘Mooren’ in een baaitje pal voor een ‘highlands’ distilleerderij. De eerste echte mist (!).  Weekje Caledonian canal met veel enthousiast gezwaai tussen Toos en wandelaars op groene weiden. Ankeren op Loch Ness, zonder Nessie, de beste marketingtruck ever, maar met zicht op sneeuwplekken op Ben Nevis. Alle kroegen live muziek.
Echt lekker genietend weg uit Inverness. Aan het einde van de baai probeert een echt veeuuuls te dikke dolfijn ons met herhaaldelijk uitgevoerde speciale Bommetje Met Schroef nat te spatten. Voel je gelijk gelukkig, leven is mooi!

Weersverwachting is beetje ruig, moeten we nu onderhand aankunnen. Nou het eerste zal wel kloppen, het tweede gaan we zien. Winddraaiverwachting van zuid naar west en stevig, maar hoog aan de wind lijkt Lowestoft net haalbaar, handig voor het strak te plannen aankomstfeestje IJmuiden.
Na Bommetjedolfijn trekt het inderdaad stevig aan. Grappig, je kijkt na ruim 2 jaar toch anders aan tegen afstanden en wind. Kleine 500 mijl 25 knopen tegen, 3 nachtjes, no problem. Golven daar gaat het om en…. da’s nou net beetje lastig op onze vertrouwde Noordzee. ‘BAFbaf’, ik hoor aan de baf na de BAF (=steile golf) dat het anker met een paar centimeter speling tegen de ankerrol ramt. Hmm prettig dat we in stevig aluminium zitten. Weg mooie oceaandeining, weg rustig rijzen en dalen, weg rustig wegduiken voor de spray als je de golf van ver ziet aankomen, weg ruimte. Dit is wastobbezeilen! Matsya als brandingrotsje. Ondiep! Onze eigen zee blijkt na Doggersbank bovendien een stad van boorplatforms -waar de stoere oliebonken op torens naar elkaar ‘joehoe’ kunnen roepen en zwaaien-, windfarms en snelwegen met tankerfiles waar onze Mats als een soort van zwerkbal tussendoor kaatst. 25 knopen wordt 35, in vlagen meer. Meer koffie, wakker blijven.

J6A komt langs. Zat ooit pappaToos op, traantjes in de toch al vrij natte omgeving. De winddraaiing zet gelukkig toch beetje door: Borkum wordt Terschelling/Vlieland, Texel/Den Helder en.. IJmuiden haalbaar! Lastig kiezen, Lowestoft maar 4 uurtjes minder. Nederland na 2,5 jaar om het kleine hoekje, IJmuiden per ongeluk weekje te vroeg. Bij het eerste daglicht zien we Hoogovensstoom. Vertrouwd rotland. Tsja, jullie wonen allemaal hier, vandaar thuis. Weer traantjes -volgens mijn broer werd ik emotioneel wrak-. We zijn er weer!

Rolf, IJmuiden eind augustus 2018