Category: Las Palmas

Wegvaren…..lastig en nodig

Bijna twee maanden comfortabel plekje Las Palmas, leuke stad, uitzicht op zee, strand, geen golven, geen gewaak met krabbend anker, wel zicht op heel veel op de ankerplaats heftig ‘slingerklokkende’ concullega’s die op ons havenplekje azen. Soms weken! Blijf je dus lekker liggen, kan je hier makkelijk maanden volhouden, roest je comfortabel vast.

Gisteren besloten we: Overmorgen weg, Cabo Verde, misschien direct het langere stuk door naar Paramaribo. Het weer ziet er de komende week gunstig uit. De nieuwe accu’s doen wat ze moeten doen. Racefiets aan boord, motorolie en filters ververst, speling in gieklummel opgevuld, Saharazand van dek gespoeld, nieuw broodbakmeel ingeseald, wijnkelder bijgewerkt, vriezer opgepept.

Toch aarzeling om los te gooien. Wat is dat toch? Je plant zo’n reis, krijgt het ook nog voor elkaar die werkelijkheid te maken. Ik hou enorm van het zeeavontuur, heldere sterrennachten, de donkere stuurhut met onduidelijk zacht radiogebrabbel en tot over de oren gevuld met concentratie. Het eerste grijze ochtendlicht op de golven. Ik denk en hoop dat we weten wat we doen en het ook kunnen en toch… Altijd die neiging nog een dagje te blijven liggen! Veiliger? Gemakkelijker? Zekerder? Waarom toch die losgooidrempel?

Losgooien op deze reis is ook steeds loslaten, niet altijd leuk, enigszins ongewis, nieuwe vrienden en oude accu’s achterlaten, onverwachte leuke maar ook minder leuke dingen meemaken, opnieuw beginnen. Ik moet me er steeds toe zetten. Het gekke is dat dat gevoel direct na de pieren weg is en verandert in een soort ‘toekomst’. Geeft me energie en kan ik me weer 100% op vooruitknokken. Leuk! Nu de oceaan proberen over te zeilen. Heb ik nog nooit gedaan.

uitzicht LP      bergweggetjes

mooie motor      mercado

Drie koningen      accus's

Bemanning compleet! Work in progress

Eergisteren is Jos aangekomen, onze vriend die met ons mee gaat varen naar de Kaapverdische eilanden en Suriname. Hij is absoluut een verrijking van de crew: kan geweldig koken, heeft een humor en kijkt met nieuwe ogen naar de omgeving en onze reis. Bovendien kunnen we beiden erg goed met hem opschieten (wat zeker nog vruchten af gaat werpen met de wachtjes).

Bij het aan boord stappen werd onmiddellijk actie ondernomen op het vergelijken van de verschillende zuurdesems. Jos gaf in april zuurdesem aan Rolf, dat bij ons in de tussentijd natuurlijk een geheel eigen leven is gaan leiden. Nu heeft zijn eigen (originele) versie meegesmokkeld in zijn handbagage dus zeer interessant om te bestuderen. Conclusie van de broodmeesters: ruikt anders, ziet er totaal anders uit en proeft hetzelfde! Superluxe om twee bakkers aan boord te hebben!

In de tussentijd komt ons inburgeringsprogramma Las Palmas en het gewenning aan de zuid Europese mentaliteit (mañana) goed van pas omdat we nog steeds wachten op de nieuwe accu’s. Als je hieraan nog niet begonnen bent dan leer je het dus onderweg vanzelf. De context: Vanaf 1 december zijn we de accu’s aan het testen en geprobeerd om die dingen weer tot leven te wekken. Op 14 december zijn ze officieel ter ziele verklaard en hebben we nieuwe besteld. Aanstaande 11 januari worden ze opgestuurd uit Italië… Dan moeten ze nog aankomen, door de douane, geïnstalleerd en getest. Kortom: uitstekende oefening tot geduld en het toepassen van ‘genieten van de weg ernaar toe’. En soms als de volgende boot in een mooi weergat vertrekt even slikken.

Gelukkig hebben we de afgelopen weken bezoek gehad van vrienden, collega’s en klanten (dat loopt bij ons vrolijk door elkaar). Apart hierbij is dat de boot hetzelfde is en de mensen ook alleen de omgeving totaal anders. Bijzondere ervaring.

En: heerlijk de tijd om het eiland te verkennen, vrienden in de haven te helpen, lokale gebruiken te omarmen en te fietsen op racefiets, gaat lekker hard (vooral met de wind mee en naar beneden) 😉

broodmeesters-in-actie     gran-canaria    eiland-verkennen

Inburgeren in Las Palmas

We wonen nu een maandje op de Muelle Deportivo puertos de Las Palmas, C/.Tomas Quevedo Ramirez s/n 345008, # 26. Het voelt al na een maand als ons echte adres. Raar? Niet meer. Na een ruim half jaar verandert het gevoel ‘verder verder verder’ steeds meer in nuhiermorgenzienwewelweer. Zie het als een soort van Hollandse maňana ‘vandaag eerst maar eens boodschappen doen, deze dag is daarmee gevuld’.

Deze havenstad is groot en we vinden de weg steeds makkelijker. Britse toeristen beperken zich tot een relatief beperkte strandboulevard aan de andere zijde. Wij liggen aan de havenkant. Hier wordt gewerkt en geleefd. Het is daarom voor ons een prettige stad, veel winkeltjes, naaimachinereparateur, barretjes, smeerolieleveranciers, restaurantjes, fietsenreparateurs, druk verkeer, toeterende taxi’s en echte buren in het straatje waar we nu wonen.

Ja, we wonen opeens in een straatje in een wijk. Er vinden wel wat verhuizingen plaats maar heel veel bewoners wonen hier langer. Zit van alles tussen; rijk sjiek en heelduur met ‘crew’; binnengesleepte door politie doorzochte woningen; zelfbouwwereldzigeuners al touwtjes aan elkaar knopend rondzeilend; pensionada’s ‘alles aan kant’ voor eeuwig vertrokken; frisse jongens op marineopleidingsschepen, minder frisse (douche kapot) op een afgeragde V70 met pech; Amerikanen op enorme cats, roestbikkende Australiërs, Duitsers, Engelsen, Oostenrijkers (jawel!) en veel Hollanders.

Alles wat ooit verder wil lijkt hier een tijdje terecht te komen. Sommigen blijven heel lang of gaan nooit meer weg. We hebben Rene in de wijk, 8 jaar geleden zeilend aangekomen maar nu in de ‘rent your wreck’ autoverhuur en onvolprezen Las Palmas vraagbaak. Naast ons woont Jonathan, na 90.000 solomijlen ‘heavy duty’ (via de drie belangrijke kapen, Antarctica, Brazilië, Groenland, IJsland) op #24 komen wonen en voorlopig zijn cat aan het opknappen. En aan de overkant natuurlijk het gezin op de steiger nadat eergisteren plotsklaps hun hele huis in de haven verdween (afsluitertje vergeten?). Gaan voorlopig ook niet meer weg.

We burgeren dus behoorlijk in hier. Toos rijdt haar dagelijkse rondjes op haar door de kerstman aangeleverde racefiets en haalt tegelijk broodjes en ik doe mijn best om de beloofde nieuwe accu’s aan boord te krijgen. Maňana …. Ik begin er al zorgelijk aan te wennen.

img_5665   img_5546

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com