Category: Reflectie

Voordekhangmat overweging

Freddie en Eddie, ons Pelikanenstel zweven hun gebruikelijke havenrondjes. Grote spatplonzen laten horen dat ze hun buik vol eten. Ik hou van pelikanen. Komisch bedaarde koppen die hier al vanaf de oerknal zijn, aandoenlijk waggelen maar koninklijke glijvluchten met een superieur scherpe blik. Visje, duikvlucht, enorme plons en daarna altijd zelfverzekerd rondkijken, ook na misduik. Toch meestal wel raak. Zelfs de diefmeeuw die na de duik direct op hun kop land om de vis uit hun snavel te pikken verstoord ze niet. Als vogel wil ik absoluut Pelikaan zijn.

De Amerikaan naast ons vraagt of het een probleem is als hij morgen zijn scubatanks vult (maakt herrie). Ik lig lekker in de hangmat een beetje te zwaaien met een nog Surinaamse Boergoe Extra dus dan is dat goed tuurlijk. Boergoe: niks een probleem! Steve en Cindy komen met hun enorme cat uit California. Morgen 7 betalende gasten die willen duiken, logisch dat ze hun tanks moeten vullen. Brood op de plank. Blijkbaar eigen compressor. Toos maar even op af sturen. Kunnen vast ook onze flessen vullen. Duiken best leuk!

Vanmiddag lekker samen bij klein Bonaire gedoken. Zo’n middagduik heeft voordelen. 10 meter onderwater is het niet bloedheet en van de messcherpe zon heb je totaal geen last. Ik knipte de armen en benen van mijn paars met gele haaienpak uit de jaren 80 -nu allemaal degelijk zwart, onderwater ben ik niet te missen-  en pas er met een overvloedige hoeveelheid zonnebrandolie weer uitstekend in!

Dat bleek al eerder bij de door ons ook bezochte ‘clean up dive’. 60 duikers die met zijn Allen Gezellig door Locals Gedupte Troep onder de vrachtbootpier mochten weghalen. Spannender en leuker dan een gewone duik. Ik verveel me vaak na een minuutje of 15 koraal- en visschouwen en moet dan nog zeker een half uur interessant doorkijken, buddytechnisch luchtrestand en OK gebaren maken en opgewonden naar ongetwijfeld bijzondere vissen wijzen, maar zo’n clean up dive is een ander verhaal. Dan kan je lekker eindelijk met je nooit gebruikte MES aan de gang. Vislijn snijden van koraal, autobanden, PC’s, TV’s, onduideljke kledingstukken en condooms -ongebruikt tuurlijk-tussen het koraal uit frutselen. Eindelijk wat te doen voor de duikende milieumens! Goed dat de carieblocals nog lang hun troep vanaf de pier in deze reclamefolderzee flikkeren.

Overigens: 60 duikers die allemaal met zelfvergaarde vuilnis boven willen komen leidt wel tot competitie. Voorbeeldje: Buddy Toos zwemt trouw met ons vuilnisnet in de buurt. Ergens. Buddy Rolf heel enthousiast met het mes in de weer. Erg enthousiast. Ziet niet meer dat er een concurrerende milieuduiker met zijn schamel gevulde vuilnisnetje vlak boven hem zwemt en daar alle door buddy Rolf aangereikte losgesneden troep dankbaar in propt. Beperkte zichthoek door duikbril. Ook onder water kan je dus boos worden…. Vulluspikkers, ook hier. Zou soms graag Freddie zijn. Heb je alleen een meeuw op je kop als je wat vangt.

Kralendijk, juli 2017

 

Tegenstellingen

Morgen of overmorgen is het zover. We vertrekken hier. Bijna twee maanden op de rivier; prachtig plekje, vrienden gemaakt. We gaan het missen. Brulapen die je wakker maken, de altijd prachtige ochtenden in de natuur, de fiets die collega zeiler Henk achterliet, Richi’s auto’s met gebruiksaanwijzing, de 35+ C waardoor je gilt om de middagplensbui die zweet in 1 seconde wegspoelt, de avontuurlijke dingytochten in modderige kreekjes waar je met de BBmotor over complete bomen (kroks?) moet raggen, vissen die gewoon het bootje in springen, de nachtelijke ‘katteogen’ van slangen en kaaimannen als je met de zaklamp schijnt, het gevoel van ‘waar zit de piranha’ als je toch zwemt omdat het gewoon te heet is (en niet regent), idyllische dorpjes met opgewekte belangstellende lieve ‘no spang’ mensen, de grote markt met dikke dames en heren, het lekkere eten (leidt in combi met Parbo tot 0,5 kilo per week aanwas), de bejaarde bosgids die ons met stickie lachend door het oerwoud langs vogelspin loodst, het creatief autorijden om te voorkomen dat (Richi’s-) auto in de gaten in de weg verdwijnt, het buiten bancair gewisselde geldbundels in plastic zakken vervoeren voor de nieuwe BB motor, de prachtig verlokkende lach van de verkoopster die je vertelt dat je vast te veel ‘geraced’ hebt als je die motor weer wil inleveren als’ie het na 8 uur al niet meer doet….. ben van Suriname gaan houden.

Tegelijkertijd en juist daardoor lastig te combineren: zichtbaar toenemende verarmende verkrottende samenleving waar verassend veel schokkend dure huizen, auto’s en powerboats bestaan. In elkaar zakkende infrastructuur, roestende bedrijven en bedrijfsterreinen, zeeboten die plotsklaps aan rommelige steigertjes op de rivier ‘iets’ aan of afvoeren, goudzoekers die grote stukken oerwoud veranderen in zandduinen en modderplassen, lachwekkend verstikkende ‘bureaucreatie’ om maar iets te doen te hebben, een niet (verwacht nooit) afgemaakt leidersproces, heel veel niet afgemaakte plannen en projecten, veel (terechte) historische aandacht voor slavenverleden maar bijna niet voor recente moordpartijen in de binnenlandse oorlog, gierende inflatie en volgens mensen die hier leven het belangrijkste: de krabbenmentaliteit die samenwerking verandert in tegenwerking. “Ik niet uit de emmer, dan jij ook niet, ik trek je weer terug de emmer in”. Ik vind Surinamers onderling niet zo tolerant als ze zelf zeggen dat ze zijn. Intenties goed, voornemen en  verhaal geweldig, resultaat ……. zal ooit komen als de omstandigheden maar beter waren (zoals je hier hoort).

Grote tegenstellingen dus. Heel blij dat we deze stop maakten en een tijdje bleven. Veel meer begrip voor Nederlandse Surinamers (voor hen lijkt hier integreren nog moeilijker dan voor ons brakka’s).  Ik hoop echt dat we op een volgende trip opnieuw deze rivier op kunnen varen, maar vraag me dat tegelijkertijd ook af met voorbeeld Venezuela om de hoek. Ik wens alle Surinamers heel snel een goede regering voor iedereen.

Paramaribo april 2017

Is dit avontuur vakantie?

Na een geweldig afscheid in april stuurden we Matsya met grote opluchtende spanning en ‘high fives’ bij IJmuiden linksaf. Het was begonnen! Nu in oktober klein onderzoek naar persoonlijk welbevinden. Hoe ervaar ik dit avontuur tot nu?

Data: Geweldig indrukwekkende momenten die me altijd zullen bijblijven: Helder weer met harde wind in Biskaje: Matsya spuit over de golven naar het zuiden, topzeildagen; Toos die s ’nachts in het stikdonker heel ernstig met grote ogen op schermpjes staat te turen om schepen te ontwijken, -ik heb een topvrouw-; altijd vrolijke dolfijnen -nemen nog net geen warme broodjes mee- die aan komen springen om speciaal ons goeiemorgen te zeggen; prachtige rotskusten en ankerbaaitjes met relaxte strandjes in Galicië, de Algarve en nu Madeira; mooie oude steden om op je gemak door te wandelen; gezellige BBQ’s met een groepende groep nieuwe vrienden -doe je zeilend heel makkelijk op- op het strand. Klinkt als vakantie.

Tegelijkertijd: voortdurend bezig met het oplossen van kleine rampjes en het voorkomen van grote: betrouwbare weer info zoeken -waait altijd harder dan de grib’s aangeven-; lekkende leiding-, powerpack-, schroefas- en andere reparaties; vissers en vislijnen ontwijken; krabbende ankers; mast in -geen hobby van me- voor lampje vervanging; uitzoeken hoe Matsya comfortabel en veilig ‘voor het lapje’ vaart; gejatte papieren en pasjes terugkrijgen; voorkomen dat ons klein dik visje in de haven bij 40+ knopen wind met de complete drijfsteiger en daarmee alle buren aan de haal gaat. Klinkt als vakantie?

Knagend (1) -vooral op prachtige dagen- kan ik nog niet goed overweg met het idee dat vooral de ‘upside’, genieten van natuur en situatie, voor ons heel lang kan duren. Kern: als het belangrijkste wat je te doen hebt neerkomt op zorgen dat je (weer) een fijne dag hebt, dan is dat voor mij blijkbaar ook nog niet genoeg……

Knagend (2) als je zoals ik -en Toos- jarenlang met een prettige heel uitgebreide en diverse groep vrienden en bijna vrienden ‘op de linkerbaan’ samenwerkt dan mis je dat. Sluipend na een paar maanden realiseer je je dat jouw leven anders is geworden. Mis ik mijn werk?

Knagend (3) Tim, Tom, Cis en Sas. Lijkt me wel helder.

Mijn gevoel nu: door, maar eindig. Carieb en zeker Suriname lokken sterk: met de boot het oerwoud in. Gaan we komen. Daarna? We zullen het zien. Dit avontuur is geen vakantie.

image2   image1   image3   image4   image7   image5   image8   image6

© 2024 Matsya

Theme by Anders NorénUp ↑

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com