Midden in de reformatiebrandstapels op mijn kuipbank (Erasmus, Luther en de zich misdragende Roomse curie) (Ook Luther misdroeg zich trouwens) wordt ik plotsklaps nat. Spetjes…
Het regent. Het regent hard: EINDELIJK!
Hier wachten we nu dus Al Weken Op; Deze Frisse, verfrissende Bui. De meteovoorspellingen geven hier in dit Caraïbische paradijs al geruime tijd regendagen aan. Franse inzichten: Die dagen regen blijken vooral te bestaan uit een in de verte langsdrijvende bui. Voor de gemiddelde Frans een natte dag. Voor ons niet vervuld verlangen.
We zagen de laatste twee dagen met regelmaat heerlijk dikke donkere wolken met sluiers over de machtige toppen van Guadeloupe langsdrijven. Daar hebben ze toch maar mooi mazzel, regen, en niet zo’n beetje ook! Tropische buien gaan hard maar erg plaatselijk. De buurman wordt nat, jij krijgt niks… Afgunst.
Willen wij ook: Zo’n lekkere bui! Veel te lang niet meer gehad. Heerlijk alle zout weg van dit doorgepekelde bootje. Kunnen we weer even door de ramen naar buiten kijken zonder eerst de buitenkant te moeten afvegen. Niet meer alles vanzelf ‘s nachts nat door vochtaantrekkend zout. En …. het aller- allerlekkerste: het ruikt! Naar meiregen in Nederland! Jullie weten wel, weekje heel warm, dan de eerste druppels, eerst enkele, dik, steeds harder, waterval. Dat ruik je! Nu wij dus ook eindelijk weer.
Toos rent gelijk lachend, kraaiend en schreeuwend naar het voordek. Nat.
Denk daar maar e’s goed over na vrienden, daar in NovemberNederland.
Les Saintes, november 2017
